Beveiligingsschil om overheidsterrein

In driekwart jaar heeft Hoppenbrouwers Techniek een overheidsterrein van circa 4 ha voorzien van een schil met thermische camera’s en opschakelende camerabeelden. Gedurende het project werd onze ambitie tot duurzaamste technisch dienstverlener flink op de proef gesteld.

Thermische detectiecamera’s

Er lag een concreet vraagstuk dat Hoppenbrouwers moest invullen: Op het terrein moet een schil komen met thermische camera’s met opschakelende camerabeelden. De thermische camera’s detecteren een bewegend object – op basis van temperatuur, van mens tot voertuig -, waarop de PTZ-camera’s aangestuurd worden en inzoomen op het gedetecteerde object. De veldkasten die gekoppeld zijn aan de cameramasten bevatten alle techniek om het netwerk aan elkaar te verbinden. Uiteindelijk komt alles in de uitvoerig ingerichte control room en serverruimte samen. Leerling-monteur Marco Heeren werkte mee aan het project: “Het was een gigantisch terrein dat we moesten voorzien van de camerasystemen. Dit was een uitdagend project op een bijzondere locatie waarbij inbraakbeveiliging en camerabeveiliging centraal stond. Zeker leuk om een keer mee te maken.”

Duurzaam werken

Voorafgaand aan het project heeft Hoppenbrouwers een demonstratie gegeven om de klant een totaalbeeld te geven van de camerabeelden. Gelijktijdig konden we de klant ook gericht adviseren en het plan bijsturen. Marco: “Het terrein is een beschermd natuurgebied. Er zijn veel heuvels te vinden waar verschillende beschermde dieren leven. Daarom houden ecologen de boel daar in de gaten om er zeker van te zijn dat de natuur behouden blijft.” Met Hoppenbrouwers’ ambitie als duurzaamste technisch dienstverlener werken wij niet alleen slim en efficiënt, maar ook met respect voor de natuur. Het indelen van de camera infrastructuur, de cameramasten en veldkasten, moest dan ook nauwkeurig gebeuren.

Natuurlijke obstakels

Niet geheel onoverkomelijk kregen we gedurende het project te maken met obstakels van Moeder Natuur: de paddentrek. Daardoor was het in een bepaald tijdsbestek niet toegestaan om te graven of met zwaar materieel over het terrein rijden. Dit was van te voren niet voorzien, waardoor het project planning technisch ook een uitdaging werd. Op het terrein stonden letterlijke obstakels: grote bomen en struiken, maar ook een extra te realiseren mijnsteenberg. Gesteente afkomstig uit de mijnen. Daarnaast kende het terrein vervuilde grond: kolengrond. De vervuilde grond mocht tot een bepaalde periode in het tijdsbestek nog afgevoerd worden, maar vanaf een bepaald moment kon het niet meer het terrein af, waardoor er nieuwe heuvels zijn ontstaan. “Hier hebben wij direct niet veel mee te maken gehad, maar indirect wel. Plannen moesten daardoor toch continue bijgesteld worden. De natuur liet ons niet zomaar onze gang gaan”, aldus Marco. Zo werd bijvoorbeeld de vraag gesteld of zo’n heuvel drie meter hoog gemaakt kon worden. Dit was vanwege het bereik van de cameramasten geen optie. Om die reden zijn sommige heuvels verbreed in plaats van verhoogd.